Maria Józefowicz, Pamięć Zbiorowa W Budowaniu Nowej Tożsamości Hiszpanów

Transcript

Na potrzebę pogłębienia badań nad zależnością między pamięcią przeszłości grupy, w szczególności narodu, a jej poczuciem tożsamości wskazuje wielu badaczy. Świadomość wspólnej przeszłości to w przekonaniu Barbary Skargi „świadomość wspólnego istnienia w czasie, wspólnego losu i posiadania wspólnych przodków. To także wspólny repertuar znaków symbolicznych, w które pamięć społeczna przemienia wydarzenia i postacie z przeszłości”1. Pamięć i zapomnienie o najbardziej dramatycznych dziejach Hiszpanii w XX w. stanowią dziś ważny element konstytutywny nowej więzi i świadomości historycznej. Choć od śmierci gen. Francisco Franco minęło ponad trzydzieści lat, do dziś nie ma zgody jak uczyć w hiszpańskich szkołach dziejów wojny domowej i dyktatury. Dopiero ostatnie lata przynoszą otwartą dyskusję i propozycje, jak pisać, mówić i przekazywać następnym pokoleniom prawdę o tym etapie historii. To znamienny przykład pokazujący jak mieszkańcy Półwyspu Iberyjskiego nie radzą sobie z historią najnowszą, jak ciągle żywe są spory wokół wojny domowej, następującej po niej dyktaturze i transformacji. Trudno odnaleźć w literaturze hiszpańskiej obiektywne źródła, opisujące przebieg tych wydarzeń i bezstronnie je komentujące.